Ay, in welken soe verbaert die tijt,
En es in al die werelt wijt
Dat mi gheven mach delijt,
     Dan: verus amor.
Ay minne, op trouwe (want ghi al sijt
Miere zielen joye, miere herten vlijt),
Ontfaermt der noet, siet ane den strijt;
     Hort cordis clamor!

Ay, wat ic mijn wee roepe ende claghe,
Die minne doe met mi hare behaghe;
Ic wille hare gheven alle mine daghe
     Laus et honor.
Ay, minne, ocht trouwe u oghe ansaghe!
Want mi maect coene dat ics ghewaghe;
Want mi ierst op uwe hoghe staghe
     Uwe traxit odor.

Ay, minne, ja ghi die niet en loghet:
Want ghi mi tonet inder joghet
Daer ic na quele, (want ghijt vermoghet),
     Sijt medicina.
Ay ja, minne, ghi die als zijt voghet,
Gheeft mi om minne dies mi meest hoghet;
Want ghi sijt moeder alre doghet,
     Vrouwe ende regina.

Ay, weerde minne, fine puere,
Wan sidi ane hoe ic gheduere,
Ende sijt in minen betteren suere
     Condimentum?
Ay, ic dole te swaer in davonuere.
Mi sijn alle andere saken suere;
Volghevet mi, minne, u hoghe natuere
     Sacramentum.

Ay, benic in vrome ocht in scade,
Si al, minne, bi uwen rade:
Uw slaghe sijn mi ghenoech ghenade
     Redemptori.
Ay, wadic ghewat, clemme ic op grade,
Benic in honghere ochte in sade,
Dat ic u, minne gnoech voldade,
     Unde mori. Amen. Amen.