Er was een man met zeventien complexen 
En elke avond telde hij ze na 
Want hij wou weten: hekseniet of hekse 
Als hij ze dan weer had, dan zei hij: "Ja!" 
 
Maar oppunavond warentur maar zestien 
Zun vrouw zei: "Kijkus in je andere broek" 
Maar hij sprak heel beslist: "Nou geen gekles, Fien 
Ik benniegek, mun zeventien is zoek!" 
 
Hij dacht gekweld: waar kannut zijn gebleven 
Het is de doodsteek voor mun kummensens 
Zonder dat zeventiende kank niet leven 
Ik bennikswaard, ik ben geen halluf mens 
 
Zijn ega sprak al spoedig van zijn eksje 
Maar hij zocht voort, in kolenkast en bad 
Want 't was maar niet zo'n doodgewoon complexje 
Het was het allermooiste dattie had 
 
Ach, dacht de man, het is een penitentie 
Wat kannik doen? Ik voel me zo onthand 
Wel, dacht de man, ik plaats een advertentie 
Ik plaats een advertentie in de krant 
 
Beloning 
 
Verloren maand., gaand van hier tot ginder 
Om elluf uur, op voorb. lijn 4 
Gebr. complex, slechts wein. waard voor vinder 
Maar voor verl. veel want souv 
 
Reeds daags daarna is het teruggekomen 
Keurig gevouwen, onder envelop 
'Kijk', schreef de dame die het had gevonden 
'Hier is het hoor, knap nou maar gauw weer op!' 
 
U moest die man zien, niet meer wrang of nukkig 
Maar fris en monter en van zessen klaar 
Hoogst onbekommerd en volmaakt gelukkig 
Hij had ze alle zeventien weer bij mekaar 
 
Wanneer dit lied u een moraal mag leren 
Complexen zijn veel kostbaarder dan goud 
En lang niet altijd helpt u adverteren 
Als u ze hebt, zorg dan dat u ze houdt