De Marie-Louise daanst op en neer.
Ze gaait dwaars deur de woeste orkoan.
En de jankende wiend gaait weer wild te keer.
Mor de Marie-Louise zel nooit vergoan
 
Wie smieten de netten van s mörns tot soavends.
n Grode vangst is t loon van ons geest.
Nog twij doagen en den noar vaailege hoaven.
Den goan wie aan waal, en vieren wie feest. 

De Marie-Louise daanst op en neer.
Ze gaait dwaars deur de woeste orkoan.
En de jankende wiend gaait weer wild te keer.
Mor de Marie-Louise zel nooit vergoan 

De Olle brengt ons noar vaailege hoaven.
De meester aan board, kaptaain van zien schuut.
Hai hold aal de koers, verlust nooit t noorden.
Aal ligt e sums doen, ien zien kejuut. 

De Marie-Louise daanst op en neer.
Ze gaait dwaars deur de woeste orkoan.
En de jankende wiend gaait weer wild te keer.
Mor de Marie-Louise zel nooit vergoan 

Den vaal k ien mien kooi, en vuil k mie gebörgen.
Toch knoagt wat ien mie, en ik denk weer aan thoes.
Den vroag ik mie of, wel zel veur ze zörgen.
As ons schip vergaait, mit man en moes. 

De Marie-Louise daanst op en neer
Ze gaait dwaars deur de woeste orkoan.
En de jankende wiend gaait weer wild te keer.
Mor de Marie-Louise zel nooit vergoan.    

La la la ..... de Marie-Louise zel nooit vergoan.
De Marie-Louise daanst op en neer
Ze gaait dwaars deur de woeste orkoan.
En de jankende wiend gaait weer wild te keer.
Mor de Marie-Louise zel nooit vergoan.  

(tekst Bert Schaap)