Trekvogels zijn het
In zwermen langs de vloer
Ze willen zich groeperen
Bewegen op de loer
Ook de planten spannen samen 
Houden zich hier stil
Niets meer in deze kamer
Gedraagt zich als ik wil
Het raam verplaatst zichzelf
Zwerft dwars de kamer door
Ik kijk ’t terug z’n plaats in
Ben de teleurgang voor
De vloer beheerst zich niet
Komt kloppend bol naar boven 
Deze wereld maak ik zelf
Maar ik wil het niet geloven

Vloei maar
Bloei maar
Krioel maar
Kom maar tevoorschijn daar
Ik weet dat jullie er zijn
Maar mij krijgen jullie niet klein
Nee, nee, nee, nee, nee

Ook de lamp is ongehoorzaam
Speelt zwevend voor de maan
Zo lang ik weet dat ik dit zelf denk
Laat ik haar begaan
De muren zijn nog kalm
Maar ik hou ze in de gaten
In feite is er niks hier
Dat ik met rust kan laten
Straks verzamelen zich de vogels
Tot een grote zwarte groep
Ik mag nooit vergeten dat ik ze zelf roep
Ze bewegen om mijn benen
Nu zijn ze nog van mij
Maar als ze voor zichzelf beginnen
Ben ik de zin voorbij

Groei maar
Krioel maar
Bloei maar
Kom maar tevoorschijn daar
Ik weet dat jullie er zijn
Ik weet dat jullie er zijn
Maar mij krijgen jullie niet klein
Nee, nee, nee, nee

Ten slotte ga ik liggen
Dat eigen ik mij toe
Mijn wil blijft overeind
Ik slaap vanwege moe
En in die diepe rust
De wereld uitbedacht
Kies ik voor niet teruggaan
Ben ik weer uitgedacht
Zo lig ik daar in bed
Mijn lichaam al verlaten
Het zwarte kreeg mij niet
Ik had het tijdig in de gaten
Ik had het tijdig in de gaten

Bloei maar
Groei maar
Krioel maar
Kom maar tevoorschijn daar
Ik weet dat jullie er zijn
Maar mij krijgen jullie niet klein
Maar mij krijgen jullie niet klein
Nee, nee, nee, nee, nee
Nanananana
Ha, ha, mij krijgen jullie niet klein
Nee, nee, nee, nee
Nee, nee, nee, nee