Ik wil ein maedje bes versiere,
Maar det is beej mich nog noëts gebeurd,
Ik zal ’t ouk neet gauw gaon liëre,
Want ik kóm dan ech neet oët mien wäörd,
As ik dao efkes nog te slikke staon,
Dan is det maedje d’r allang vandoor gegaon

As ik dan weer zoë staon te stamele,
Dan waar ik gaer dae man oët Hamele,
Want det waas eine echte fijne vent,
Dae floot en alle maedjes kwame aangerend
Ein melodie, in plaats van wazele,
Ef doremi en hup, dao ware ze,
Dan woort ik in de leefde gauw content,
Det waas ein fluitje van ‘nne cent.

Ik heb geoefend veur ’t spegel,
Taege iddere schemerlamp gepraot,
Dan lök mich minnige moëje regel,
Jóng, dan kriëg ik ’t haos zelf te kwaod,
Maar veur de ech, det bliëf toch ein gekwael,
Dan bliëve alle wäörd mich staeke in de kael,

Ik kin neet iëwig bliëve krökke,
Volges mich speul ik ’t tóch nog klaor,
Met Vastelaovend geit ‘t lökke,
Dan maak ik mien moëjste druime waor,
Ik loup nao idder maedje det d’r steit,
En geej meug raoje wie det ik mich heb verkleid