Bots
Bots - Moed, Susanne lyrics
Your rating:
De achtste maart, om twaalf uur 's nachts Moest jij je land verlaten Samen met je ouders Het einde van een heksenjacht Acht maanden in een kerker Maar geen gebogen schouders Eerst wilde je de wereld zien Maar mocht het land niet uit Toen deed je het op jouw manier En werd je in jouw vlucht gestuit Moed, Susanne, en als je hier bent, trek je eigen plan Moed, Susanne, nu geen versperring, jou weerhouden kan Geen gevangenis en geen gordijn Geen geschiedenis, jouw eigen leven Als kind was je nog enthousiast Vervuld van idealen Een perfekt socialisme Maar jouw gedrag was ongepast Te vrij en ongebonden Niet geschikt voor het mechanisme Vijftig meter voor de grens Werd jouw leven tot een hel Weken, maanden ondervraging Brachten jou van cel tot cel Jouw cel was vochtig, vuil en koud Het eten niet te vreten Je probeerde wat te praten Een gummiknuppel, eeuwenoud Heeft jou niet kunnen breken Dus werd je vrijgelaten Maar zeg me: wat is vrijheid Moed, Susanne, en als je hier bent, trek je eigen plan Moed, Susanne, nu geen versperring, jou weerhouden kan Moed, Susanne, en maak er nu je eigen leven van