Biografie van Orchestre Du Mouvement Perpetuel

Wat is en brengt het ’ORCHESTRE DU MOUVEMENT PERPETUEL’ eigenlijk ?
Een pianoconcerto geïnspireerd op het werk van Bartók, Mussorgski of Ravel ?
Of een nieuwe electro-trance-akoestische hype ?
Of het nieuwe chanson tussen Leonard Cohen en Jacques Tati ?

Het OMP (Orchestre du Mouvement Perpétuel) is dit alles en veel meer. Deze in Brussel gevestigde groep werd in 2004 opgericht door een klassiek geschoolde pianist, van Italo-Argentijnse origine en een Oostendse zanger («Tussen Brel en Arno, niets minder! » schreef Thierry Coljon al in 2004 in Le Soir) die bovendien de samples en elektronica voor zijn rekening neemt. Ondertussen werd de bezetting uitgebreid met een cello en een ritmesectie die groovet als Lee Perry en James Brown in hun hoogdagen.

Het OMP (Orchestre du Mouvement Perpétuel) kan omschreven worden als een hedendaags muziek-cabaret, waarin zich de hele muzikale cultuur van de vorige eeuw kristalliseert: van Stravinsky tot de elektronische muziek, over John Cage, David Bowie, The Stooges en het realistische chanson van Boris Vian of Serge Gainsbourg. Ontroerend, dansend, intiem, poëtisch, krachtig, kortom: magisch.