Kom bij me langs, laat me niet wachten tot morgen of ooit, een andere keer,
Klop op m'n deur, breng een fles wijn mee en drink, op ons grote geluk.
Dat steeds weer verdwijnt, achter zware gordijnen, van geld en succes,
En verdovend applaus, ik weet niet waarom, ik weet niet waarom het zo gaat.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

De stilte moet stuk, laat me niet morgen pas lachen, maar vandaag.
Tik op m'n raam, sla op me schouder, en zeg dat je mij hebt gemist.
We zijn ouder dan eerst, en wijzer dan gister.
Door geld en applaus, en verblindend succes,
Ik weet niet waarom het zo gaat.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

Kom bij me langs, laat me niet wachten…