Du låg skjeivande av angst på kne 

og svetten rant som blo 

og venene du hadde med 

dei som i største ro 

dei svikta då du trengte dei 

du hadde gitt dei alt 

dei valde minste motstands vei 

og svikta då det gjalL



Og eg har tenkt det sko 'kje eg ha gjort 

eg sko ha kjempa saman med deg 

holdt rundt deg og tørka svetten bort 

- gjort ka eg kunne for å gle deg.



Dei dømde deg te død og pine 

spotta deg og lo 

og ein av dei du kalla dine fornekta og bedro 

Han svikta då du trengte han 

du hadde gitt ham alt.

han var ein veik og vesal mann

som svikta då det gjalt.



Men eg vet at eg og svikte 

fornekte og bedrar 

eg gjer'kje det eg v et eg plikte 

- eg e hjertelaus og hard.

e likasel for andres nød 

ofte blind for venners sorg 

ka bryr det meg dei andres død 

min kulde e så fast ein 'borg.



Likavel e du lika gla' i meg 

tilgir meg alle feilå mine 

Stille tar du kappå di av deg 

og tar te å vaska beina mine





Likavel e du lika gla' i meg 

tilgir meg alle feilå mine 

Stille tar du kappå di av deg 

og tar te å vaska beina mine