Bjørn Eidsvåg - Auene Dine



Eg så deg komma eg såg du va' rein

eg ble heilt ifrå meg

forbanna deg og grein

eg hadde bedt og ropt så lenge

kvifor kom du ikkje før

nå va' det for seint

eg hadde bolta mi dør

eg va ein statue med hjarta

som banka i granitt

berre steinur og ørken

va' landskapet mitt



du tok ikkje auene dine frå meg

du såg te det sprang vatten fram frå stein

eg kviskra: Du må ikkje gå ifrå meg!

du tok meg tett inn te deg og grein

du grein



Eg vet'kje ka eg fant

eg vet'kje ka eg fekk

sjøl og eg blei trist

va eg heil då du gjekk

eg hadde sett eit glimt av himmel

men eg kjente lukt av jord

og eg forsto at mårådagen

alt bere' dine spor

eg fekk pusta i din nåde

og fekk evne te å sjå ditt bilde i min neste

og fekk mot te å gå



der tårene dine møtte jord 

vaks ei rose, vaks ditt ord

du sa:ta imot gåva, bror

då du gjekk va' det strimer

av blod i ditt spor