iech trof diech, en waor verlore
iech bin daankbaar, ederen daag
want iech veul miech oetverkore
tot iech dit beleve maag

diech höbs miech zoeväöl gegeve
diene lach klink wie meziek
’ch bin gelökkeg mèt dit leve
en iech veul miech ieweg riek

iech geef diech ’n roes veur ederen daag
en mèt leefde, iech haw vaan diech
tot iech dat nog ederen daag zoe veule maag
is e groet gelök veur miech
iech geef diech ’n roes veur ederen daag
vaan eus leefde e leve laank

alle daog en alle nachte
bis diech dao, allein veur miech
diech bis steeds in mien gedachte
’ch kin neet leve zoonder diech