Toen ik jou de roze tearoom langzaam binnenschrijden zag
Met je kaalgesleten bontjas en je arrogante lach
Een afschuwelijk beeld van honger en ellende
Vroeg ik me af hoe ik jou in 's hemelsnaam herkende
Maar toen iedereen jou nakeek met die blik van oh-la-la
Dat moet vroeger iets geweest zijn van comme ça en ga maar na
En de ober zelfs een buiging voor je maakte
Toen voelde ik dat mijn verbittering ontwaakte
En terwijl je stilstond bij 't gebak
Was ik de jongen weer wiens jongenshartje brak

Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd
En wat me nu na al die jaren nog verwondert
Dat ik dat nooit vergeten zal al word ik honderd
Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd

Ik ken de Mona Lisa, haar kuise oogopslag
De klokkentoren van Pisa, al scheef sinds jaar en dag
Vanaf de Eiffeltoren heb ik Parijs gezien
De sfinx in 't zand verloren, vanuit een vliegmachien
Maar nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee
Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee 

Geef mij maar 'n zwoele nacht
In Krimpen aan den IJssel
Het krieken van de dag
In Krimpen aan de Lek 
Niets evenaart
Het stille maanlicht op de IJssel
Of haalt het bij
De bleke oevers van de Lek, de Lek 

Heel alleen aan het strand
Lekker lui in het zand
Zo heerlijk rustig

Met je hoed heel gracieus
Op de punt van je neus
Zo heerlijk rustig

Er kwam een bootje over zee
Dat nam al je misere mee

En je ligt heel alleen
Alles is om je heen
Zo heerlijk rustig

Er klinkt een mondharmonika
Die speelt do re mi fa sol la
Tra la li tra la la
Zo heerlijk rustig, ja ja

Ik zat aan het ontbijt een beschuitje te soppen
Toen zag ik opeens een klein autootje stoppen
Het was een Peugeootje, zo groot, nee, iets groter
Het stond naast m'n theekopje, vlak bij de boter
En ja hoor, daar ging het portiertje al open
En kwam een klein vrouwtje naar buiten gekropen
Heel blond in bikini, een beeldig figuurtje
Ze stond op m'n bord en ze vroeg om een vuurtje
Ze zei: "Ik heet Margootje"
En ik zei: "Hallo"
Ze zei: "Nou daar ben ik dan"
En ik zei: "Oh"
Ik vroeg haar, uit wat voor een plaatsje ze kwam
Ze zei: "Nou, wat dacht je, uit Madurodam"

Margootje, Margootje, ze klom op m'n broodje
Ze trok aan m'n haar, ze zat op m'n mouw
M'n kleine vriendinnetje, zo'n neusje, zo'n kinnetje
Ze riep in m'n oor, oh ik hou zo van jou
Margootje, Margootje, in d'r kleine Peugeootje
Margootje, Margootje uit Madurodam

Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij, J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkind'ren in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen

En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat voorgoed voorbij zou gaan

Aan de Amsterdamse grachten
Heb ik heel mijn hart voor altijd verpand
Amsterdam vult mijn gedachten
Als de mooiste stad in ons land

Al die Amsterdamse mensen
Al die lichtjes 's avonds laat op het plein
Niemand kan zich beter wensen
Dan een Amsterdammer te zijn

La la la la la la.....

Al die Amsterdamse mensen
Al die lichtjes 's avonds laat op het plein
Niemand kan zich beter wensen
Dan een Amsterdammer te zijn