Ik heb m’n leven lang gezongen
Wat ik werk’lijk voel
Nooit ’t feit verdrongen
Dat de tijd succes bekoeld

Roem, ’t zal vergaan
Als sneeuw of als graan
Gesmolten, weggemaaid
Onder de stralen van de zon
In rook vergane glorie

Wanneer de plaat is uitgespeeld
En alle posters zijn vergeeld
Alle leugens verteld
In Weekend, Privé of Story

Sterven moet je alleen
Daar kom je niet omheen
Ook artiesten zijn maar gewone stervelingen
Sommige beloond, sommige gekroond
Maar de meeste te vroeg weggehoond

Ze hebben ’t in hun bol
Ze leven van seks en drugs en rock-and-roll
Althans, volgens Story
Ze beginnen veel te jong
Nog onervaren wagen ze de sprong

Jaren later lieve schat
Jij hebt je tijd gehad
’t Blijft een keihard vak
Maar eenzaam zijn ze ook
Ze raken aan de coke
Of aan de bedelstaf
Of ze springen van het Hilton af

Roem, ’t zal vergaan
Als sneeuw als ‘t graan
Gesmolten, weggemaaid
Onder de stralen van de spotlight
In rook vergane glorie

Als ik je verveel
Of te veel navelstaar
‘k Zal blijven zingen voor jou
Maar ’t is zo pijnlijk waar
Roem