Zij hoort zijn wankele stappen op de trap
Zijn zware diepe hijgen op de gang
Zij ruikt z’n dronken adem, ze is bang
Ze huivert, ze schaamt zich zo
Want pappa is weer lam

En morgen gaat ze vrolijk weer naar school
Ze weet dat zelfs de juf haar niet gelooft
Die krassen in haar nek zijn van de kat
Diep in haar kraag verbergt ze
De ontering van de nacht

In haar poëziealbum
Heeft zij geschreven:
“Ik trouw niet met pappa,
Mamma, vergeef me”

Ze voelt haar man zijn lippen op haar mond
Ze wist niet dat er zoveel tederheid bestond
Ze houdt van hem en hij voelt mee met haar
Hij vecht voor haar, maar zij is
Voor de liefde nog niet klaar

In haar poëziealbum
Staat nog geschreven:
“Ik trouw niet met pappa,
Mamma, vergeef me”

En de jongste van tien
In haar leeftijd van toen
Ligt al warm met haar knuffel in bed
Van de prins van haar dromen te dromen

In haar poëziealbum
Staat nu geschreven:
“Ik ga trouwen met pappa!”

“Ja schat, ik weet ‘t!”

“Welterusten!”