Eigenwijs, brutaal en jong
De roekeloze smaak van lef lag op mijn tong
Ik proefde van Parijs, Berlijn en Amsterdam
En danste door de nacht, naar weer ‘n andere vlam
Geen geld, geen idee, ‘k vond alles interessant
En elk waanzinnig plan liep jankend uit de hand
Ik droomde overdag als door de nacht verdoofd
’t Levende bewijs: de rimpels in m’n hoofd

Eigenwijs, brutaal en jong
De klank van drank klonk door in de liedjes die ik zong
Ik leefde voor de lol, had plezier voor tien
Maar ik weigerde tot elke prijs m’n pijn te zien
Ik rende als ’n idioot alleen mezelf voorbij
Ik stond nergens ooit bij stil, behalve dan bij mij
‘k Wist altijd alles beter, ‘k wist van alles wel iets
Nu weet ik zeker, ik weet helemaal niets

Eigenwijs en wild en dom
Dat jonge honden spel, de bergen die ik beklom
Die honds brutale kijk op mens of maatschappij
De honderdduizend wensen, de woeste razernij
De arrogante trots waarin ik heb geloofd
Maar elke nieuwe vlam werd even snel gedoofd
De foto’s in m’n hoofd zijn allemaal allang vergeeld
De dromen zijn gedroomd, ’t spel is uitgespeeld

Toch leeft er nog een lied in mij dat ik nog nooit zong
Ik proef de zoute smaak van tranen op mijn tong
Was ik misschien te wereldwijs
Eigenwijs, brutaal en jong
Jong
Jong