Vroeger liep er hier een rond, het is allang geleden weer
Eentje die zich Charly noemde, velen weten het niet meer
Er zijn anderen, ‘k weet zeker, die herinneren zich goed
Charly’s woede en geniepigheid, z’n achterbakse snoet
Soms dan bleef ie een paar weken, was dan spoorloos voor een jaar
Met een zonverbrande huid en z’n door het zout verbleekte haar
Stond ie plotseling weer voor ons als een ongetemde stier
Voor de jeugd was ie een koning, voor de ouderen een DIER

Iedereen vond unaniem: “Wat staat dat bloemenhemd hem leuk”,
Waarin hij stiekem gaatjes brandde met een sigaretten-peuk
Waardoor het leek alsof het niet veel meer was dan een vod,
En de zoon van d’apotheker deed onmiddellijk een bod
Hij kocht toen Charly’s hemd en droeg het vuil, stijf van het zweet
Voor een prijs belach’lijk hoog, hij kon het missen: de proleet
Hij was zeker overtuigd, dat Charly’s jeugdigheid en kracht
Door het hemd te kopen op zichzelf werd overgebracht

Veel meisjes zijn door Charly bij hun ouders weggegaan
En hij vond het héél natuurlijk, hij trok zich er niets van aan
Niet alleen de wilde teven waren blokken aan zijn been
Maar ook brave preutse meiden werden heet als hij verscheen
Er was er zelfs eentje die niet van zijn zijde week;
Die steeds haar dijen samenkneep wanneer hij naar haar keek
Later haalde ze haar neus op: misschien was ie wel verkeerd?
En dus nam ze maar een ander, hij was wel geïnteresseerd

Juist dit meisje – ook toevallig – nam zich uitgerekend hem
Die de apotheek georven heeft, laatst zag ik haar met hem
Hij zag er anders uit dan vroeger, en waar ie ook ging,
Zag ik hoe het hemd van Charly over zijn geraamte hing
En nu knikken dan zijn knieën alsmaar tegen elkaar aan,
Omdat zijn dikke hangbuik ze naar binnen doen gaan staan
Zelfs de kinderen op straat, als hij voorbij komt, blijven staan…
Want ze willen wel eens horen hoe zijn knieën knikken gaan

Luister Charly, wat me laatst dit onmens heeft verteld
Jij zou ook al zo bezadigd zijn, zo clean, en zat van ’t geld
Ook je naam zou nu héél anders zijn niet Charly, maar René
En alles loopt zoals het zijn moet, rustig en tevree
Weet je Charly, wat je doet gaat mij al heel langs niets meer an
Alleen jammer dat zo’n man zich met jou vergelijken kan
Iemand die ofschoon hij wilde, nooit als jij was nooit zo’n vent
Zou niet zeggen mogen dat je zoals hij geworden bent…