Als ’s avonds op het Centraal Station
De spitsuur-trein vertrokken is
Verlaten gastarbeiders hun perron
Een beetje moe, niet al te fris
Als dan het bier naar Birra smaakt
De restauratie een Piazza schijnt
Als dan de knoflook eindelijk maakt
Dat de patat-geur verdwijnt
Dan wordt de seinpaal een soort Minaret
Met de Muezzin niet ver uit de buurt
En de stations-chef lijkt wel Mohammed
Die elke trein zomaar naar Mekka stuurt

En de kiosk wordt een Bazard
De bloemenkoopman – die schlemiel –
Wordt plots Virgilius, en daar
Wordt een agent: Guardia Civil
Dan vertelt Luis van Benjessa
En Alexeï van Astrakan
En Ismail vertelt van Ankara
En ik vertel iets van het Delta-plan
Dan gaat mijn laatste trein
Die ‘k net niet haalde
Omdat ik mijn verhaal afmaken wou
En Archimedes wordt weer laagstbetaalde
En Carmencita weer toiletjuffrouw

Dan sluit Virgilius zijn bloemenkar
Dan is ’t station weer grijs en grauw
‘k Zie aan de ober achterin zijn bar
Dat ie ’t liefst nu sluiten zou
Niets meer te drinken, dat is dat
De ober telt zijn wisselgeld
En ik vertel mezelf maar wat
Nu niemand mij nog iets vertelt
Dan sta ik op en rol een sigaret
‘k Snap niet hoe ‘k hier de tijd vergeten kon
‘k Verlang naar iets dat dienen kan als bed
En wandel weg van het Centraal Station…