Zoete zee, kust de dijken, fluistert dat ze van me houdt
Maar als m’n handen naar 't water reiken, striemt de stroom en bijt 't zout
Ze lijkt zo lief onschuldig, badend in 't diepe blauw
Maar wat houdt zij geduldig verborgen in haar kille grauw?

Zoute zee sart 't duinzand, ik staar je na vanaf de dijk
Wat wil jij van ons Zeeland, een raadsel als ik naar je kijk
Je bent een bron van leven, voor elke vissersboot
Maar in storm en regen, kern van leed en dood

We bouwen havens en kanalen om 't water toe te laten
Dijken scheiden land van zee
Maar nu neemt ze al 't leven in haar golven mee
Dit heeft Zeeland toch niet verdiend
Ben je ‘n vijand of onze vriend?

Bittere en zure zee, hardvochtig en gemeen, woedend beukend op de dijken
Schreeuwend en meedogenloos slaat ze om zich heen gaat ze over lijken
Wat wil je van dit Zeeland, ben je een vriend of onze vijand?

Maar nu neemt ze al 't leven in haar golven mee
Dit heeft Zeeland toch niet verdiend
Deze vijandschap van een vriend