Onder de grote klokketoren 
Daar klaagt de klok zo zwaar
Dat mijn verdriet niet is te horen
Nou ja, gelukkig maar
Ik had je ogen kunnen lezen
maar niet van waar ik sta
We hadden heel wat kunnen wezen
Denk daar maar niet bij na
En dat ‘t moest gebeuren
Dat maakt de toestand er niet leuker op
En dat ik niet moet zeuren
Dat neemt niet weg dat ik je mis
Ik mis je
Ik mis je zo
Ik ken de schaduw van je haren
Ik ken je silhouet
Je had me kindjes kunnen baren
Ik had je thee gezet
We zouden samen ergens wonen
We zouden samen zijn
Ik zou de kattenbak verschonen
Jij zou mijn dame zijn 
Ik had je minnaar kunnen blijven
1 die je stil aanbad
Ik had je brieven kunnen schrijven
Ik had je lief gehad
Ik heb het vuur zelf aangestoken
Ik heb je leeggebloed
Ik heb m’n eigen hart gebroken
Dat weet ik al te goed
En dat ‘t moest gebeuren
Dat maakt de toestand er niet leuker op
En dat ik niet moet zeuren
Dat neemt niet weg dat ik je mis
Ik mis je
Ik mis je zo
En dat ik niet mag klagen
En dat straks alles vast z’n gang weer gaat
valt allemaal te dragen, 
maar neemt niet weg dat ik je mis
Ik mis je
Ik mis je zo
Ik mis je