Kind ik wil je een briefje schrijven
Het is nu al zo lang geleên
Dat ik nog iets van je hoorde
Ik voel me hier toch zo alleen
Oud in 't armenhuis te zitten
O dat doet me 't hart zo'n pijn
Mag ik nu je rijk getrouwd bent
Je arme moeder niet meer zijn
 
Toen je vader is gestorven
Was je nog zo'n kleine schat
Maar je hebt zolang je thuis was
Nog geen dag gebrek gehad
Ik heb gezwoegd ik heb geploeterd
Ja voor jou zelfs vele malen
Voor het liefst wat ik had op aard'
't Brood uit eigen mond gespaard
 
Toen heb jij hem leren kennen
En daar hij was een rijke heer
Viel de liefde voor je moeder
Dra als offer daarbij neer
O, ik haat dien rijken kerel
Die met geld jou heeft verblind
En niet duldt dat 'n arme moeder
Op bezoek komt bij haar kind
 
Ik had je portret laatst in mijn handen
En ik stortte menige traan
Ik kon me niet langer bedwingen
Ben toen naar je huis gegaan
Maar je man deed me niet open
Riep door 't raam met woede kleur
Zeg mens hoe durf je hier te komen
'k Duld geen schooiers aan de deur
 
Ik ging naar huis toen diep bewogen
't Leven was me haast te veel
Tranen blonken in m'n ogen
Toen deze smart me viel ten deel
Hoe kon je man mij zo beledigen
Noemen schooister bovendien
Ik kwam toch heus niet om te bedelen
Doch alleen om jou te zien
 
Het zal met mij niet lang meer duren
Het leven is mij zo te droef
Weldra hoop ik rust te vinden
Waar men vader eens begroef
Eénmaal zul je 't gaan beseffen
't Zieleleed mij aangedaan
Later als je diepbewogen
Schreiend voor mijn graf zult staan