Zijn stem is gebroken in scherven van drank
zijn keel rauw van 't roken, heeft nergens meer klank
hij zingt maar wat woorden die hij vroeger bedacht
en speelt wat akkoorden in de lijkbleke nacht

Zing, zingeman, je kromme balladen 
van zee en de kaden 
en schepen in nood 
Zing, zingeman, je valse refreinen 
op straten en pleinen 
tot ver in de goot 

Zing, zingeman, je lied door de straten 
al gaan ze je haten  
toch hou jij je groot 
Zing, zingeman 
de stad zal het weten 
en nooit meer vergeten 
je zingt voor je brood 

Het klinkt wat verloren in het kleine cafe
je kunt het niet horen, al zingt men het mee
De ogen gesloten, de hand op het klavier
zo zingt hij zijn liederen, verminkt door het bier 

Zing, zingeman, je kromme balladen 
van zee en de kaden 
en schepen in nood 
Zing, zingeman, je valse refreinen 
op straten en pleinen 
tot ver in de goot 

Zing, zingeman, je lied door de straten 
al gaan ze je haten  
toch hou jij je groot 
Zing, zingeman 
de stad zal het weten 
en nooit meer vergeten 
je zingt voor je brood 

En spoelt dan de morgen het vuil van het plein 
dan wordt stil verborgen het laatste refrein 
totdat in de kroegen de ruiten beslaan 
dan zal hij weer zingen als hij niet is vergaan 

Zing, zingeman, je kromme balladen 
van zee en de kaden 
en schepen in nood 
Zing, zingeman, je valse refreinen 
op straten en pleinen 
tot ver in de goot 

Zing, zingeman, je lied door de straten 
al gaan ze je haten  
toch hou jij je groot 
Zing, zingeman 
de stad zal het weten 
en nooit meer vergeten 
je zingt voor je brood 

Lalalalala

Zing, zingeman, je lied door de straten 
al gaan ze je haten  
toch hou jij je groot 
Zing, zingeman 
de stad zal het weten 
en nooit meer vergeten 
je zingt voor je brood 

Zing, zingeman, de stad zal het weten 
en nooit meer vergeten 
je zingt voor je brood 

Zing, zingeman, de stad zal het weten 
en nooit meer vergeten 
je zingt voor je brood