Nu ik eindelijk begrijp waar het om gaat
Is onze kamer leeg en het bed een maat te groot
En ben ik leeg als de planken in de kasten
En met mijn trots onder mijn arm kan ik nergens meer heen

Kom bij me lief en trek de spijkers uit mijn hand
Want ik heb me al die tijd vergist
Ik was veel te graag de held van iedereen
Maar te laf om te gaan voor jou alleen

In mijn zucht altijd het hoogste te bereiken
Liep ik mijlenver maar overal voorbij
Bang dat ik niet tot de bodem leven zou
Vroeg ik altijd naar de weg maar nooit naar jou

Kom bij me lief en trek de spijkers uit mijn hand
Want ik heb me al die tijd vergist
Ik was veel te graag de held van iedereen
Maar te laf om te gaan voor jou alleen

Nu voor het eerst, voor het eerst vraag ik jou
Pak een ladder en haal mij hier, haal mij hier weg

Kom bij me lief en trek de spijkers uit mijn hand
Want zonder jou is de wereld grauw
En als ooit de hemel naar beneden valt
Hou dan mijn hand in die van jou