Ze kenden hem in alle kroegies
In ’t hartje van oud Amsterdam
Ze noemde hem hemeldragonder 
Waar hij nooit geen aanstoot aan nam
En menige arme donders die hij uit de goot heeft gehaald
Een heilsoldaat met overuren 
Maar die hem nooit werden betaald

Hij schouwde van kroegie naar kroegie
Al deden z’n voeten ook zeer
En iedere klant, daaraan vroeg ie: 
Wil u soms een strijdkreet meneer 

De meisjes bij vuurrode lampies 
Tot diep in de nacht voor het raam
Hij heeft ze zien gaan en zien komen
Hij kende de meeste bij naam
En daar in die duistere kamer
Waar eerst nog de prijs wordt bepaald
Heeft hij ze verteld van de liefde
Een liefde die niet wordt betaalt 

Hij schouwde van kroegie naar kroegie
Al deden z’n voeten ook zeer
En iedere klant, daaraan vroeg ie: 
Wil u soms een strijdkreet meneer 

Maar plots is hij niet meer verschenen
Want onverwachts kreeg hij bevel
Dat hij bij z’n baas zich moest melden
Waar hij toen verscheen op apel
Daar hoefde hij niet meer te sjouwen
Kroeg in en kroeg uit ’s avonds laat
Daar heeft die een lintje gekregen
Het mooiste dat boven bestaat

Hij schouwde van kroegie naar kroegie
Al deden z’n voeten ook zeer
En iedere klant, daaraan vroeg ie: 
Wil u soms een strijdkreet meneer