Hij had als arbeider een karig droef bestaan
Te weinig om te leven, teveel om door te gaan
Z’n vrouw die had al jaren, hetzelfde jurkje aan
Hun meubeltjes die waren, rijp voor de vuilnisman

Armoe is geen schande
Maar wie geen centen heeft
Die staat met legen handen
Geen mens die je wat geeft

Maar ’t werd voor hen nog erger, het was een droeve dag
Toen hij er ’s avonds thuis kwam en zei: ik heb ontslag
En toen lag op hun schouder een nog veel zwaarder kruis
Ze moesten uit hun krotje, naar ’t grote arme huis

Armoe is geen schande
Maar wie geen centen heeft
Die staat met legen handen
Geen mens die je wat geeft

Zover is ’t niet gekomen, bespaart bleef hem die schande
Op onverklaarbare wijze, stond ’s nachts hun kot in ’t brandt
M’n heeft ze toen begraven, geen mens liep in de stoet
Alleen hun oude huisbaas, die had nog uur tegoed

Armoe is geen schande
Maar wie geen centen heeft
Die staat met legen handen
Geen mens die je wat geeft

Armoe is geen schande
Maar wie geen centen heeft
Die staat met legen handen
Geen mens die je wat geeft