Zij filtert haar tranen in een bui van weemoed
Zij weet dat dit drinken haar geenszins goed doet

Zon, maan en sterren, zij slaan op de vlucht
En wolken verdrijven hun tijd in het zand
Vogels, ze vliegen al stervend in de lucht;
Ja, chaos regeert hier met steevaste hand

Zij stokt haar adem bij het horen van haar hartslag
Zij ziet voor haar ogen wat ze eigenlijk nog nooit
zag

Buiten ontluiken de knoppen vers bloed
En kleuren er lijken de aarde vaal-paars
Vrouwen, ze wurgen hun baby's in wasgoed
en mannen baren zichzelf uit hun aars

Zij proeft nog het zout in haar glas stil verdriet
Zij drinkt klandestien zodat niemand haar zo ziet...
	
Zij prevelt in zichzelf een soort van gebed
Zij kronkelt haar lichaam in een stront- en kotsbed...

Zij strompelt bezopen de badkamer binnen 
Zij smacht naar een bed dat gedekt is met vers linnen

Zij spuugt daar het gif dat haar geest heeft geramd,
Maar zij valt halverwege, kwijnt weg als… verlamd

Zij spuugt daar het gif dat haar geest heeft geramd
Maar zij valt halverwege, kwijnt weg als… verlamd