Op een avond als vanavond,
Ben ik doodsbang als een kind
Raast een storm in m’n hoofd
Die molens in mij oproept

Op een avond als vanavond
Die geteisterd wordt door wind,
Komt Don Quichot met een etspen
Die al mijn dromen wegsnoept

Hij dooft het kleinste lichtpunt
In mijn verwaaide hoofd
Terwijl ik in al zijn verhalen
Altijd heb geloofd

Op een avond als vanavond,
Blijf ik doodsbang als een kind
Zoekt mijn geest een windvrij plekje,
maar de molenwieken draaien

Op een avond als vanavond
Raak ik in mijn strijd verblindt,
Dus probeer ik te omzeilen,
Maar tentakels blijven graaien

Hij dooft het kleinste lichtpunt
In mijn verwaaide hoofd
Terwijl ik in al zijn verhalen
Altijd heb geloofd

Op een avond als vanavond,
Ben ‘k nog steeds dat bange kind
Maar demonen in mijn hoofd
Is het laatste wat ik wil

Dus ‘k roep een halt toe aan vanavond
Want deze wind is niet mijn vriend
Hij doet m’n ogen pijnlijk tranen
Dus ik gebied: Ga liggen, wrede wind…

Hij dooft het kleinste lichtpunt
In mijn verwaaide hoofd
Terwijl ik in al zijn verhalen
Altijd heb geloofd