Op scène staat een meisje, een lief, onnozel wicht
Met de volgspot van haar dromen, bewust op haar gericht
Ze heeft niet in de gaten hoe vals ze nu wel zingt
Terwijl een dronken jury zich in de handen wringt

En boven in een kamer staat een knappe jongeman
Die staat in voor de techniek, omdat hij dat zo goed kan
Hij heeft zonet gebroken, het hart dat hem aanbad
Dat staat nu uit te schreeuwen, waarin hem dat nu zat

Verblind door de liefde en verblind door het licht
Zingt zij haar ode, totaal ontwricht
Want hij zei dat het niet anders kan
Hij gaf zijn liefde reeds aan een man

Wat kan het haar ook schelen of zij hier nu wint of niet
Voor haar zijn al haar dromen verdronken in verdriet
Maar zij had niet in de gaten dat toen zij hier zong
Een hele knappe vogel een wijsje voor haar zong

Verblind door de liefde en verblind door het licht 
Zong zij haar ode, totaal ontwricht
Want hij van daarboven, onbereikbaar als maar kan,
Gaf reeds zijn liefde aan een andere man 

En verblind door de liefde en verdoofd door haar stem
Kweelt er iemand een wijsje, zonder aarzeling of rem
Zal zij hem ooit treffen, zij die hij zo bemind
Of blijft zij voor eeuwig dat arm getormenteerd
kind?…