Mijn leven heeft jouw sporen
Onmiskenbaar overal!

Jouw geur is mijn lakens, bovenal

De scheuren in 't behang van
jouw nagels tot ’t genot

Als de echo in mijn muren,
in het donker, als een grot

Jouw geil nog op mijn lippen
als iets lekker smaakt en zoet

Mijn tranen als emoties
mij meer kwaad weer doen dan goed

Jouw hoofdpijn waarbij ik
het wondermiddel was

Mijn harde fiere stijve
die ik bij jou had, alras

(Muzikale brug)

Ja, mijn leven heeft zijn wonden
onmiskenbaar ook door jou

Mijn leven heeft zijn wonden
in warm rood en ijzig blauw