Het moedertje in de jas van Astraken, het ongeboren lam
Is tegen abortus provicatus en tegen de hasj van Afghanistan
En toen ik de motor bij Meppel kapotreed en nog helemaal naar Groningen moest
Toe zat Theo Stuf in Vera te wachten, was alles nog niet verwoest
En die nacht sliep ik met zes katten op zolder, kastanjes rollen over het papieren tapijt

De Turkse lamp gaat omhoog en omlaag
Oh wat mag ik het toverkruid toch graag
Het paradijs voor een krats op de hoek
Naai d'r nou uit met je chemiese troep

Er zijn nog steeds socialisten die zich te buiten gaan aan de rechtse drug
De zakenmanskick, de zeverlol, de braniemakende alcohol
Want is het nodig je over te geven aan het systeem met zijn domme drug
Terwijl ik dit neerpen hoor ik ze boven mij roepen om het hardst en om het vlugst
Ze zijn weer zat en hun kinderen slapen ernaast of misschien slapen ze ook wel niet
Want ik ben wel gewend aan een beetje herrie, ook al doet het mij voor hun wel wat verdriet

De Turkse lamp gaat omhoog en omlaag
Oh wat mag ik het toverkruid toch graag
Het paradijs voor een krats op de hoek
Naai d'r nou uit met je chemiese troep

En ik praat met jou zo graag 'ns over de kleuren in je haar
En je stoonde glanzende oogjes die ik zie schitteren in het licht van een kaars
Ik lust altijd wel een boterham met kaas maar meestal hou ik me even in
Alhoewel het nooit zo heel lang duurt voordat ik jouw vertrouwen win
En als jij mij je charmes toont neemt de andere honger mij weer mee
Overgeleverd aan het meest intense mens-zijn, kreunend, maar tevree

De Turkse lamp gaat omhoog en omlaag
Oh wat mag ik het toverkruid toch graag
Het paradijs voor een krats op de hoek
Naai d'r nou uit met je chemiese troep
Wat een serene sensatie, ik rek mij uit
De tijd valt okay met een pijpje en wat fruit
'k Zie niet zo'n heil in de dagelijkse buis
Maar op z'n tijd weer een bres in mijn huis


(c) Tekst & Muziek: Herman Van Loenhout