Vijf jaar geleden beloofde iedereen om lief te zijn
Vijf jaar geleden leefde men spelenderwijs
Men brak het ijs en riep een halt toe aan de bom
En men begreep dat de prestatiezaak 
niets te bieden heeft
Men begreep dat ieder recht heeft op zijn plaats
Wat hij ook denkt of waar hij ook staat

De bloemen groeien metershoog 
in de tuinen van je geest
Je hart wordt herboren door de liefde
'n Bestaan dat je niet vreest
Je maakt een droom tot werkelijkheid 
en hij is van jou en mij
Schreeuw het uit vogels, we hebben niet zoveel tijd

Vraag je je nooit af in momenten triest
Waarom ben jij het die altijd verliest
Als er 'n miljoen sterren aan de hemel staan
Jij en ik zullen 't moeten maken dus

Geef me je hand en ik help je op weg
Ook ik wist vijf jaar geleden heg noch steg
Maar de hand wordt geboden
In uiterste noden
De tevredenheid meet je vleugels aan
Laat je maar gaan