U jednoj zemlji dalekoj, behu to carobna vremena, 

Vladase jedna kraljica, beskraj joj bese granica. 

Imase srce posebno, mada to nije ni slutila, 

U njemu bese skrivena vecnog prokletstva magija. 


Oci je zle posmatrase, strasna se zavera kovala... 

Crni gospodar naumi kraljici srce slomiti. 

Tako I bese, secam se, tak crni mag je osvoji, 

Kraljici srce prepuce, kraljevstvo tamom prekri se... 


Nestade sunca, mrak pade na raj. 

Vecna tama I tuga oznacise kraj. 

Iz slomljenog srca jos odzvanja glas, 

Ja ga cujem ponekad u svakom od nas...