Ik ben geen man van blijven
Eer kruipt iets door mijn bloed
Dat niet kan aarden
Dat verdwijnen moet
Naar achter de wegen ginder
Naar gewoon weer alleen
Het is daar niet veel anders ginder
Maar toch moet ik erheen

   Roep me, streel me, kus me, raak me
Raak me aan
En ruik me, sla me, bijt me, grijp me, houd me
En laat me gaan

Ik zwerf door het wonder
Op mijn vlammend wiel
Maar dieper nog daaronder
Door het gat in mijn ziel
Met de verzopen dichters mee
Het loensende gespuis
Met die drang van verder nog
Verder  nog van huis

   Roep me, streel me, kus me, raak me
Raak me aan
En ruik me, sla me, bijt me, grijp me, houd me
En laat me gaan

Een verre stem kreunt in mijn zolen
Hete as brandt op mijn tong
Zal ik licht en los zijn keeg gezworven
Als ik op het laatst weeer naar huis toe kom

   Roep me, streel me, kus me, raak me
Raak me aan
En ruik me, sla me, bijt me, grijp me, houd me
En laat me gaan