Het wordt weer eens tijd dat ik dronken word
Het wordt weer eens tijd dat ik drink
Dat ik op weg naar het cafe
met de engeltjes mee weer verheugd langs de huizen hink
Ja, het wordt weer eens tijd dat ik zink
 
En dat ik stil sta te kijken
op niets meer wil lijken
aan het achterste deel van de bar
en daar langzaam versmelt
met het zoete geweld
van de dief en de leugenaar
en denk aan weleer
de vloek en de eer
de verbondenheid en de kloof
en dat de jukebox al spelend
mijn wonden helend
nog de enige is die ik geloof
ja, het wordt weer eens tijd voor omhoog
 
Ja, het wordt weer eens tijd dat ik dronken word
het wordt weer eens tijd dat ik drink
dat ik mijn vriend weer eens bel
die wil, denk ik, wel
voor een paar dagen mee op de zink
Ja, het wordt weer eens tijd dat ik drink
 
En dat hij dan komt
en zijn mening weer gromt
over wat het nou eigenlijk is
een graai in het donker
misleidend geflonker
een altijd knagend gemis
en ik geef hem een knal
recht op zijn gal
en hij gaat er prachtig van neer
maar dan komt hij weer op
met een beuk voor mijn kop
en zo kennen we elkaar dan wel weer
Ja, het wordt weer eens tijd voor wat sfeer
 
Ja, het wordt weer eens tijd dat ik dronken word
Het wordt weer eens tijd dat ik drink
Dat ik het weer eens voel deinen
Me in de poel voel verdwijnen
En er met van die barrandzwijnen op klink
Ja, het wordt weer eens tijd dat ik drink
 
En dat het spook in mijn hoofd
Door walmen verdoofd
weer gaat denken dat hij dansen kan
en met de peuk aan zijn lip en gruis in zijn blik
weer gaat walsen met de ondergang
en de tram in de straat de nacht weer verraadt
en me genadig ontwricht
en me van alles berooid weer zachtaardig vergooid
in de barbaarse grap van het licht
Ja, het wordt weer eens tijd dat ik zwicht