Nou moet ik morgen m'n straatje eens gaan wieden 
Dat tussen stenen toch nog zoveel groeien kan 
De appelboom, die moet ik ook weer snoeien 
Daar zaten dit jaar haast geen vruchten aan 

Het wordt herfst, de zwaluwen vertrekken 
Mijn vader zei dan altijd: "Kijk ze na, m'n zoon" 
Ach, dat is waar ook, de goten moeten schoon 
Want anders gaat 't van de winter zeker lekken 

De zwaluwen vertrekken, de winter komt eraan 
Ik zal de rozestruik bedekken God, er moet nog zo ontzettend veel gedaan 
Maar waarom, waartoe, om wie te behagen 
Moet alles dan blijven, tot in lengte van dagen 

Laat ze maar komen, die barsten en scheuren 
D'r zal, bij mijn weten, toch niemand om treuren 
Ze ruimen 't puin en ze laten geen traan 
Straks weet 'r niet een meer dat dit ooit heeft bestaan 

Ik tracht al jarenlang de zolder op te ruimen 
Gewoon, om weg te doen wat niet meer nodig is 
Ik tracht al jaren geen verlangens meer te hebben 
En niet maar steeds te denken: Waar ging 't mis 

Het wordt herfst, het mist al in de morgen 
Ik zie mijn vader nog aan 't hakken in de schuur 
Hij zei altijd: "Wie 's winters zich wil warmen aan 't vuur 
Die moet daar in 't najaar wel voor zorgen" 

De zwaluwnesten zijn verlaten, de winter komt eraan 
De omheining zit vol gaten God er moet nog zo ontzettend veel gedaan 
Maar waarom, waartoe, om wie te behagen 
Moet alles dan blijven, tot in lengte van dagen 

Laat ze maar komen, die barsten en scheuren 
D'r zal, bij mijn weten, toch niemand om treuren 
Ze ruimen 't puin en ze laten geen traan 
Straks weet 'r niet een meer dat dit ooit heeft bestaan 

Ik heb al zovaak deze plek willen verlaten 
De plek waar ik door het leven toe veroordeeld ben 
Opnieuw beginnen, de zeeen oversteken 
Alleen maar mensen om me heen, die ik niet ken 

Maar elke keer heb ik me tegen laten houwen 
Een stil aanbeden vrouw, een huisdier soms, m'n broer 
En dan de weemoed, die ligt altijd op de loer 
Dit is het huis tenslotte dat m'n vader bouwde 

De zwaluwnesten zijn verlaten, de wind verwaait 't kaf 
Ik ga straks bloemen brengen op een graf 
Maar waarom, waartoe, om wie te behagen 
Moet alles dan blijven, tot in lengte van dagen 

Ze ruimen de graven en ze laten geen traan 
Straks weet 'r niet een meer dat ik ooit heb bestaan