Het wies in Denemarken een edel koningskind, 
zijn vader die hiet Siegeband, zijn moeder Siegelind.
Het edel kind hiet Hagen, dat is ons wel bekend. 
Het wies geen wilder degen, noch in ‘t ronde noch omtrent.

De koning pleegde kortswijl met rikken welgemoed. 
Helaas dat veler blijdschap in droefheid keren moet.
Terwijl de degens vierden in scherts in in boehoerd,
door enen grijfen overgroot werd ‘t edel kind ontvoerd.

Hij droeg het door de wolken op ver en eenzaam strand.
In ‘t nest des grijfens, Hagen de schoonste maged vand.
Des grijfens jongen reikten en dorsten naar haar bloed:
de held doow al de grijfens dood, hij was van hoge moed.