Er waren eens drie spionnen,
Ivo, Milly en Jan,
die een eigen bureautje begonnen.
Daar leefden ze vorstelijk van.
Ze verkochten de nieuwste gegevens
van kanonnen, raketten en tanks
aan de Britten, de Fransen en tevens
aan de Russen, Chinezen en Yanks

Spionnen zijn van schokbeton
kennen geen pardon,
vrezen geen gevaar,
maken elkaar
koud.
Spionnen vonken in de wind.
Eenmaal, goede vrind,
gaat het onherroepelijk fout.
Spionnen, spionnen,
spionnen worden zelden oud.

Ze werkten voor tien partijen,
Ivo, Milly en Jan.
En wat anderen daarover zeien,
trokken zullie zich geen barst van an.
Heel de wereld zat om ze te springen,
want ze waren uniek in hun soort.
En het is eenmaal zo in die kringen:
voor een eerlijk spion doen z’een moord.

Spionnen zijn van schokbeton
Kennen geen pardon
Vrezen geen gevaar
Maken elkaar
Koud
Spionnen vonken in de wind
Eenmaal, goede vrind,
Gaat het onherroepelijk fout
Spionnen, spionnen,
Spionnen worden zelden oud

Ze handelden zeer zorgvuldig,
Ivo, Milly en Jan.
Maar ’t hiernamaals bekijkt ze geduldig:
één vergissing en ze gaan  d’r an.
Maar het blijven geheime agenten,
dus daarboven beginnen ze weer
en verkopen opnieuw hun talenten
aan de duivel en de Lieve Heer.

Spionnen zijn van schokbeton
Kennen geen pardon
Vrezen geen gevaar
Maken elkaar
Koud
Spionnen vonken in de wind
Eenmaal, goede vrind,
Gaat het onherroepelijk fout
Spionnen, spionnen,
Spionnen worden zelden oud