Dit is de weide en ginds zijn de schapen
Het zonnetje hangt in de lucht met een lach
Meisjes en zijn enkel geschapen
Om te bewijzen dat alles nu mag 
Het zijn op z'n hoogst maar een stuk of vier woorden
Ik zoek al zo lang in mijn woordenschat rond
Ik hoor in mijn oren
De rijke akkoorden 
Maar de woorden uit mijn hart
Willen niet uit mijn mond

   Want het moeilijkste klankje
Van ons hele woordenplankje
Zijn de klinkers in de klank 'ik heb je lief'
Als je zoveel energie hebt
Dat je 'schapen' onder de knie hebt
Zit je nog te knoeien met 'ik heb je lief'
Als je aap, noot, mies en weide
Al gedeeltelijk terzijde
Hebt geschoven als te weinig expressief
Tob je nog met de vier woorden
En de juichende akkoorden
Die er klinken in de klank 'ik heb je lief' 
 
Meisje
't is altijd 't zelfde wijsje
Maar de woorden te vinden
Da's waar het om gaat
Jongen
Het is in den treuren gezongen
't Gaat er maar om
Of je elkander verstaat
Laten we dan maar 's even proberen
Of wij elkander volkomen verstaan
Je kunt ook zo leuk met gedachten jongleren
Dan komen de woorden er niet meer op aan
 
   Als je na ruim duizend weken
"'k Heb je lief" niet uit kunt spreken
Kan je beter zeggen: "'t Weer is werkelijk puik
En de ander kan dan zuchten
Ondanks blauwe zomerluchten:
"Er komt onweer want 't rommelt in m'n buik"
En dan zeg je na een stilte en een mengeling van kilte
En van warmte: "Ik heb een regenjas voor twee"
Is de ander dan geen knuppel 
Zegt 'ie plots: "Er valt een druppel"
Uit een wolkeloze hemel naar benee

En zo zit je met je tweeën
Dan gezellig en tevreeën
In een minimum van tijd onder één jas
En het hele kolossale  
Woordenboek van die Van Dale
Komt er eigenlijk niet eens meer bij te pas
Want de woorden moeten wachten
Op het wonder der gedachten
Want een woord is op zichzelf niet actief
En het moeilijkste klankje
Van ons hele woordenplankje
Zijn de klinkers in de klank 'ik heb je lief'

Ginds in de stad wonen Romme en Schouten
Welter, Koos Vorrink en Gerben Wagenaar
Die leerden de woorden te schrijven zonder fouten
Maar wat ze er mee zeggen
Ligt zo ver uit elkaar
De één wil in 't Westen van vrede gaan dromen
Zo half pacifistisch en half agressief
Waar ander z'n heil uit 't Oosten ziet komen
Doch trachten zij allen te zeggen: "'k Heb je lief"
Maar het moeilijkste klankje
Van ons hele woordenplankje
Zijn de klinkers in de klank 'ik heb je lief'
Als je bijna alle weken
Voor de radio mag spreken
Blijft het moeilijk om te zeggen: "'k Heb je lief"
In een wei vol pinksterblommen
Blijven Wagenaar en Romme
Toch als bokken en als schapen agressief
En ze zullen, da's om te huilen
Nooit eens bij elkander schuilen
Want dan zouden ze moeten zeggen: "'k Heb je lief

En da's voor een akkoord
Een veel te moeilijk woord