Ik geloof niet meer wat ik geloofde als kind,
mijn hoofd gaat te keer als een wervelwind.
Te oud om te vragen wat ma der van vindt,
dat het hele verhaal weer opnieuw begint.

Laat haar gaan, ze is niet voor jou.
Laat haar gaan, ze is niet de ware vrouw.
Ik ben onderhand 30 jaar oud.

Doof en blind en naïef als een kind,
dat gelooft dat de held altijd overwint.
Kijk je machteloos toe, hoe je droom wordt vermoord.
Je, je woede verbergt en je snikken smoort.

Laat haar gaan, ze houdt niet van jou.
Laat haar gaan, ze heeft nooit gelooft in jou.
Ik ben onderhand 100 jaar oud.

En het is net alsof alles opnieuw begint.
En het is net alsof ik nooit ben bemind.
Komt er ooit iets als geluk voor mij?
Ik wordt nooit meer dat kind.

Als je toekomst getekend wordt door je verdriet,
je geen licht aan het eind van de tunnel ziet.
En je ziel wordt gehard in je donkerste uur,
sta op je moet over of door die muur.

Laat maar gaan, de ochtendzon lacht.
Laat maar gaan, er is weer een nieuwe dag.
Ik ben onderhand 1000 jaar oud.

En het is net alsof alles opnieuw begint.
En het is net alsof ik nooit ben bemind.
Komt er ooit iets als geluk voor mij?
Ik wordt nooit meer dat kind.

En het is net alsof.
En het is net alsof.
Komt er ooit iets als geluk voor mij?