Als liefde zoveel jaar kan duren,
dan moet het echt wel liefde zijn.
Ondanks de vele kille uren,
de domme fouten en de pijn.
Heel deze kamer om ons heen,
waar ons bed steeds heeft gestaan,
draagt sporen van een fel verleden.
Die wilde hartstocht lijkt nu heen,
die zoete razernij vergaan,
de wapens waar we toen mee streden.

Ik hou van jou,
met heel mijn hart en ziel,
hou ik van jou.
Langs zon en maan,
tot aan het ochtendblauw.
Ik hou nog steeds van jou.

Jij kent nu al mijn slimme streken,
ik ken allang jouw heksenspel.
Ik hoef niet meer om jou te smeken,
jij kent mijn zwakke plaatsen wel.
Soms liet ik jou te lang alleen,
misschien was wat je deed verkeerd,
maar ik had ook wel eens vriendinnen.
We waren jong en niet van steen,
en zo hebben we dan toch geleerd,
je kunt altijd opnieuw beginnen.

Ik hou van jou,
met heel mijn hart en ziel,
hou ik van jou.
Langs zon en maan,
tot aan het ochtendblauw.
Ik hou nog steeds van jou.

We hebben zoveel jaar gestreden,
tegen elkaar en met elkaar.
Maar rustig leven en tevreden,
is voor de liefde een gevaar.
Jij huilt allang niet meer zo snel,
ik laat me niet zo vlug meer gaan.
We houden onze woorden binnen.
Maar al beheersen we het spel,
een ding blijft toch altijd bestaan,
de zoete oorlog van het minnen.

Oh, mon amour.
Mon doux, mon tendre, merveilleux amour.
De l'aube claire jusqu'à la fin du jour.
Je t'aime encore, tu sais, je t'aime.