DE VERLOREN ZEUNE
Ze was dochter allene en verre van snel
maar vader was rijke, dat verandert het spel
ze was 50 voorbij en vrijde al tien jaar
de mensen zeiden 20, maar dat was geen waar.
Zij peinsde op latere en hij op heur geld
hij zei in zijn eigen ' 't is maar dat die telt'
en hij klapte van trouwen en placeerde zijn woord
het spel gerochte geklonken, ze gerochten akkoord
Heur vader was blijde, hij was ze toch kwijt
Hij was ze niet moe, maar 't was algelijk tijd
en hij riep de familie met nonkels en tanten
Hij deed ook commerce, dus ook al zijn klanten
Ze trouwden ten elven met bloemen en tapijten
in 't lang en in 't breed, maar dat was een suite!
en 't duurde al niet lange ze begosten de feeste
met wijn en champagne en een hele koebeeste
Z'aten lijk compries en ze dronken een keuze
Ze losten hunder rieme en gongen deur de neuze
en je gaat ’t nu niet geloven, want 't kan haast niet zijn
't duurde al niet lange of ze zaten zonder wijn
De vader die zag het en peinsde 'moment'
Hij kende de bijbel en 't nieuw testament
Ze pompten wat water en schonken met twee
en 't is lijk dat je peinst, 't proefde het geen één