op het spoor van Gent naar Brussel
op weg naar het concert
één keer op één miljoen dagen
met spaargeld onderweg
de trein droeg duizend sombere gezichten
die nooit meer op de eerste rij gaan staan
ze zijn helaas vergeten
waar helden voor bestaan
 
ze spelen tot de wonden dicht zijn
één avond van alles bevrijd
fabels blijven niet duren
maar helden blijven – helden voor altijd
 
het perron die nacht in Brussel
en de zwervers waar ik van hou
dreven me naar de gedachte
dat ik nooit iets anders wou
het zwoegen voor de marshall en de snaren
ik wilde en zou daar zelf ooit eens gaan staan
en dromend van de helden
spelen we sterren van de maan
 
spelen tot de wonden dicht zijn
voor een jonge man op de dool
de eerste trein uit Brussel
reed ons zonder slapen naar school
 
ze spelen tot de wonden dicht zijn
één avond van alles bevrijd
fabels blijven niet duren
maar helden blijven – helden voor altijd