In Alaska op de witte vlakte, glijdt een slede over sneeuw en ijs
Voortgetrokken door hun trouwe honden, gaat een bruidspaar op de
huw'lijksreis
Stevig houdt de bruidegom de teugels, wind of kou brengt hem niet van de
wijs

Door de sneeuw van Alaska rijdt een gelukkig mensenpaar
Het zijn Jurgen en Laila, zij houdt van hem en hij van haar
Als de avond valt, houdt hun slede halt
Zacht zegt zij: "Lieve Jurgen", hij fluistert: "Lieve Laila-la"

's Morgens klinkt weer 't luid geblaf der honden
Want de rust die gaf ze nieuwe kracht
Jurgen kijkt gelukkig naar z'n bruidje, dat dan heel vertederd tot hem
lacht
En ze rijden samen naar een toekomst, waar 't groot geluk al op hen wacht

Als de avond valt houdt hun slede halt
Zacht zegt zij: "Lieve Jurgen", hij fluistert "Lieve Laila-la"