Duizend man in het donker aan de start
Hun witte adem trekt zijn sporen in het zwart
Pas na uren wordt het langzaam licht
Leeuwarden mijlen uit het zicht
Huilende wind jaagt sneeuw over het meer
Gebarsten lippen en een tong van leer
Je schaatst je eigen ritme, kras op kras
En het ijs is glad en hard als glas

   Elf steden
Ze laten mij geen winter los
Diep verlangen
Naar matige tot strenge vorst
Op mijn rode wangen
Het leven draait alleen nog maar
Om elf steden
 
Harlingen, Stavoren, Dokkum, Sneek
Bevroren ogen, pijn, je ziet geen steek
Vallen, opstaan, koud en bijna thuis
Aan het eind wacht het elfstedenkruis
 
   Elf steden
Ze laten mij geen winter los
Diep verlangen
Naar matige tot strenge vorst
Op mijn rode wangen
Het hele leven draait nog maar
Om elf steden

   Elf steden
Ze laten mij geen winter los
Diep verlangen
Naar matige tot strenge vorst
Op mijn rode wangen
Het leven draait alleen nog maar
Om elf steden
Elf steden
Elf steden