Hilversum bied drie publieken
Drie verschillende muzieken
Evenwel met de klassieken
Staat het maar zo zo
Bij de ordinaire tonen
Van een hitsige trombone
Krijgt het volkje, het gewone
Nieuwe animo.

Ja, zij mogen zich bedrinken
Doch ons soort van luistervinken
Hoort maar zelden werken klinken
Van een hoog niveau
Wanneer hoor je de viool of
Lezingen van Theo Olof
In de klank omrankte doolhof
Van de radio.

Schenkt ook ons
O NOS-bestuurtje
De klassieken niet per uurtje
Nee, verschaf het kennersbuurtje
Zelf een podium
Gij die onze lucht bestierde
Als u ’t nou eens zo versierde
Dat u aankwam met een vierde
Vierde Hilversum.