De mensheid heeft het moeilijk; daar kom je niet omheen
We drijven op een ijsschots maar weten niet waarheen
We stellen te veel vragen: hoezo, waar om, waartoe
Het antwoord schept de chaos, wanordelijk gedoe

We drijven op een ijsschots in het donker, in het licht
En pas als we er bijna zijn dan komt het doel in zicht
We moeten er mee leven: er is geen weg meer terug
Maar als u ’t voor gezien houdt, vertrekt u dan maar vlug

Wat het wordt weet niemand. Het is nog te vroeg
Wat het wordt weet niemand. We zijn op weg, dat is genoeg
Het prachtig mooie landschap, het is maar een decor 
Bergen,ijs en sneeuw zonder dat het vroor

Maakt u zich illusies: ‘t is allemaal net echt
En als ik sta te liegen, dan doe ik dat oprecht
Als ik het over pijn heb, dan deed het ooit echt zeer
Dus kom me niet aan boord met dat ik koketteer

De waarheid en de leugen daar word je niet uit wijs
Net als in ’t volle leven. Dat is een vreemd bewijs
We drijven op een ijsschots. Dat geldt voor mij en ‘t publiek 
Nu sta ik zelf te kijken van zo veel symboliek