Ik ben in Amsterdam geboren
Drie hoog achter op de Bloemgracht
Waar je in je nest kon horen
Als buurman heilie maakte 's nachts.

De straten waren om te spelen
We zwierven door de hele stad
We geloofden nog in eerlijk delen
We jatten appels op de markt.

Hé, Amsterdam, ze zeggen dat je bent veranderd
Hé, Amsterdam, je kan geen goed meer doen
Maar wie dat zegt, die is geen Amsterdammer
Want Amsterdam, je bent nog net als toen.

En kom je terug na heel wat jaren
Dan zeggen ze: "Mokum, dat is dood"
Maar ik geloof niks van die verhalen
Als ik zo door de stad heen loop.

De kooplui staan nog steeds te katten
De Nieuwe Dijk drukker dan ooit
Ik zie een jochie appels jatten
Nee, Amsterdam verandert nooit.

Op zondagmiddag naar de Wallen
En als je langzaam liep dan zag je meer
Onopvallend met z'n allen
De Stoofsteeg tien keer op en neer.

En zondagavond was 't knokken
Het hinderde niet tegen wie
Tot de politie dan kwam fokken
Dan vochten wij wel tegen die.

Hé, Amsterdam, ze zeggen dat je bent veranderd
Hé, Amsterdam, je kan geen goed meer doen
Maar wie dat zegt die is geen Amsterdammer
Want Amsterdam, je bent nog net als toen.

Die dronken vent die in 't portiek lag
En m'n ma die dorst niet naar 'm toe
Toen Pa vroeg of 'ie soms ziek was
Zei ie: "Nou, nee, alleen maar moe".

Dus zoveel is er niet veranderd
Een junkie ligt in een portiek
En naast me vraagt een Amsterdammer:
"Hé, Har, is ie nou moe of is tie ziek?".

Hé, Amsterdam, ze zeggen dat je bent veranderd
Hé, Amsterdam, je kan geen goed meer doen
Maar wie dat zegt, die is geen Amsterdammer
Want Amsterdam, je bent nog net als toen.

Want vreemdelingen, junkies, rellen
Ons maken ze d'rmee niet bang
Ze kunnen ons nog meer vertellen
't Hoort allemaal bij Amsterdam.

Hé, Amsterdam, ze zeggen dat je bent veranderd
Hé, Amsterdam, je kan geen goed meer doen
Maar wie dat zegt die is geen Amsterdammer
Want Amsterdam, je bent nog net als toen.

Hé, Amsterdam, je bent nog net als toen.