Jouw gezicht plooit zich naar vroegere tranen.
Jouw ogen blinken, ze doen je lachen tanen.

Maar m'n weggaan is geen afscheid moeder.
Ik kom telkens weer van jou afscheid nemen.
Ik kom telkens weer een beetje dichter bij je zijn.

Je voorhoofd draagt sierlijk droevige rimpels.
Het is veroorloofd.
Ze tekenen eeuwige jeugd.

Maar m'n weggaan is geen afscheid moeder.
Ik kom telkens weer van jou afscheid nemen.
Ik kom telkens weer een beetje dichter bij je zijn.
 
Je handen zeggen eeltig harde woorden.
Trillende handen zeggen...

Maar m'n weggaan is geen afscheid moeder.
Ik kom telkens weer van jou afscheid nemen.
Ik kom telkens weer een beetje dichter bij je zijn.

Maar m'n weggaan is geen afscheid moeder.
Ik kom telkens weer van jou afscheid nemen.
Ik kom telkens weer een beetje dichter bij je zijn.