Ik ben een van die meneren
Die zich 's morgens staan te scheren
Die zich haasten voor 't ontbijt
Met drie dunne sneetjes wijt
Een van al die gekke mannen
Die zich daarna in gaan spannen
En die ijlen naar kantoor
Maar ze weten niet waarvoor
Alles wat ze daar gaan schrijven
Kon ook achterwege blijven
Alles wat ze daar bepraten
Konden ze eigenlijk ook laten
Alles wat ze daar gaan doen
Is alleen voor het fatsoen
Ik ben een van die meneren
Die om 5 uur huiswaarts keren
Daad'lijk als ik lijn 2 zie
Ga 'k erin is dat niet crazy
Ik ben een van die naïeven
Die dan zeggen: zo dag lieve
'k Ruik heb je schol gebakken
En die dan het nieuwsblad pakken
Ik ben een van die tien miljoen
Die dat iedere dag weer doen

Maar 's avonds om een uur of kwart voor elf
Dan ga ik naar bed, en dan word ik pas mezelf
Dan
Ben ik een duiker op de bodem van de zee
Een parelduiker die terugzwemt naar het licht
De sluiervissen zwemmen dromerig met me mee
Hun sluierstaarten zijn een groen en paars gedicht
En grote waaierkreeften kijken uit hun schalen
ik zie een zwaardvis en er schemeren koralen
Ik draag de parel op m'n hart
Waar ik naar zocht in het begin
En ik zie boven me de schaduw
Van 'n kleine zeemeermin
Daar in het water
Maar even later

Ben ik weer een van die meneren
Die hun schoonmoeder verwensen
Die hun zoontje Arie gispen
Wijl het kind zit op te rispen
Die naar bier dat best is ruiken
Die belastingen ontduiken
Die een boek van Mulisch lezen
Omdat het zo mooi mot wezen
En die zeggen: kom nou Mien
Als hun vrouwen muizen zien
Ik ben een van die meneren
Die zich voor hun carrière
Eenmaal grondig laten testen
En zich verder laten pesten
Net zo lang totdat ze kaal zijn
En dan zelf principaal zijn 
Ik ben een van die tien miljoen
Die dat allemaal zo doen

Maar 's avonds als het licht is uitgedraaid
En als de nachtwind zachtjes om het huis heen waait
Dan
Ben ik een sprookjesprins uit duizend en een nacht
Die in zijn tuinen onder kamperfoelie dwaalt
De krekel zingt en een kleine spotvogel lacht
Er klinkt muziek die uit de sterrenhemel daalt
In mijn paleis bewegen oosterse gewaden
En ik luister naar de stem van mijn Sjeherazade
En op m'n hart draag ik de lamp
Waarin mijn toverkrachten zijn
En hoor ik het zachte ruisen naast me
Van een zilveren fontein
Een licht geklater
Maar even later

Ben ik weer een van die meneren
Die het wel nooit zullen leren
Hoe ze eigenlijk leven moesten
Zonder ergens vast te roesten
Een van al die nare lieden
Waarmee nooit iets zal geschieden
Aangezien ze veel te braaf zijn
En te degelijk en te gaaf zijn
Die precies op tijd gaan huwen
En een kinderwagen duwen
Die in maart al plaats bespreken
Voor 't pension in Berg en Beke
Die hun stembiljet invullen
En over de staking ..... kletsen
Ik doe nooit iets wat niet mag
Dat wil zeggen overdag

Maar 's avonds laat dan doe ik het niet meer zo
Na 't laatste Wilhelmus van de KRO
Dan 
Ben ik een vliegenier,  die vliegt op z'n kompas
Of een wilde ruiter in een grote karavaan
En soms, soms ben ik maar gewoon een merel in het hoge groene gras
Of een zwerver die niet weet waar hij moet gaan
Er is daar 's nachts 'n hele wereld te ontdekken
Er zijn geen deuren, geen grenzen en geen hekken
Er is geen enkel bord dat zegt:
Verboden toegang tot dit land
Het is alleen... het duurt zo kort
't Is maar een ogenblikje want
Dan komt de kater
En even later

Ben ik weer een van die meneren
Die 's morgens vroeg al uit de veren
In juist gestoomde kleren
Die een handelsbrief dicteren
Over wissels endosseren
Hun afspraak annuleren
Die hun auto laten smeren
En bij hun limonade zweren
Die het bij hun vrouw versjteren
Aangezien ze 't nimmer leren
Die hun buren respecteren
Mits ze net zoveel verteren
Die hun naasten vrouw begeren
Maar dat nooit zullen beweren
Die helaas nooit emigreren
Want men kan hen niet ontberen
En die later stil  creperen
En zich dan laten cremeren
Met veel bloemen en veel ere
Want dan kan hun niets meer deren