Alles gaat over de dagen, de nachten
Honger en  dorst, zelfs onnoemelijk verdriet
De wind en de wolken, alles vervluchtigt
Gelijk je dromen als je wakker schiet
Alles gaat over, het geraakt al(lemaal) vergeten
Onze kindertijd die nooit wederkeert
Dienen oorlog met nachtenlang in de kelder
Bommen en granaten... alles passeert 

Waar is mijn schooltje? Waar is min kerke?
Dat eeuwige leven in't lang en in't breed
Waar zijn de meesters die alles wisten
En de pasters en paterkes bij de vleet?
Waar is dat werkkot van vader zaliger,
die planken en balken en al het schoon alaam?
Die boeren en knechten, de wagens en de paarden
en waar is dat vlassersvolk in hemelsnaam?

Ons vaders en moeders ze moeten al sterven,
de schrokkerige dood kent geen ontzag.
Waar zijn de geuren uit grootmoeders keuken
en hoe klonken de liedjes op nieuwjaardag?
Waar zijn de vrienden 'allemaal' gebleven
en al de schoon muziek van de dorpsharmonie?
De dronkaards en de kaarters Eugene en Daniel
En de dansende meiskes Marianne en Sofie

Maar we wilden liever al de zwartjes bekeren
en de wilde indianen van Noord Canada.
Ter ere Gods ons jong leven ons leden,
zogezegd ter "majorem dei gloriam"
Maar we maakten een vuist naar regels en wetten
en we vloekten opstandig om dat al te zwaar juk.
En we bekeerden ons gretig naar het volle leven,
naar vrouwen en kinders, ons groot geluk. 

We vechten nu al jaren met witte woede
voor vriendschap en vrede in een groen paradijs
en toch wordt de wereld niet beter en niet schoner
en we worden intussen ook zelf oud en grijs.
En dan worden we op 't einde ook nog ziek en gebrekkig
gelijk dolende zielen in nevel en mist.
Gelijk wattige wolken in een eindeloze hemel,
zo worden we zelf tenslotte uitgewist.

Alles gaat over, de hemel en de hel
Die bange verzinsels zijn nu opgelost.
Weerwolf en boeman, spoken en heksen
We zijn nu voorgoed van de duivel verlost
en toch lees ik nog altijd sprookjes en fabels.
Ik ga door mijn knieën voor een schoon verhaal,
ik vaar met Odysseus naar het eiland Ithaca
en met Lancelot zoek ik naar de heilige graal.

En 's winters zit ik hier liedjes te schrijven
en haring te eten en karnemelkpap,
maar in de lente wacht me Santiago:
te voet naar Compostella op stap
om goed te begrijpen waarom dat alles. alles veranderd
en toch blijft bestaan...
dat alles sterft en opnieuw wordt herboren,
maar dat is een raadsel dat ik nooit ga verstaan.
Dat alles sterft en opnieuw wordt herboren
Dat is 't grote raadsel dat we nooit gaan verstaan.