Steel mij niet
Hé fotograaf
Ik voel me naakt
Je kijkt me niet aan
Maar kijkt dwars door me heen
Laag voor laag
Je schraapt ze af
Ik ben van glas
Je spiegelreflex voelt als seks
Als je vraagt

Doe maar wat je wil
Hoe maakt geen verchil
Oh kleed je uit
Ik wil uit
Ik wil uit
Ik wil uit
Steel mij niet
Je komt dichtbij
Maar nooit in mij
Ik geef wel maar net niet mezelf 
Helemaal
Fotograaf
Nog dichterbij 
Je raakt mijn dij
Te close voor mij
Droom maar dat jij met me vrijt

Doe maar wat je wil
Hoe maakt geen verchil
Oh kleed je uit
Ik wil uit
Ik wil uit
Ik wil uit

Fotograaf
Kom nou maar
Kom jou maar bij mij
Je bent mijn slaaf
Fotograaf

Je schraapt steeds meer laagjes van me af
Ik ben maar een zijden jurkje
Als je mij met je camera aait
Dan steel je stukjes van mij 
Wat blijft er van me over
Naakte huid is nog niets
Vlekjes en littekens
Wimpers en rimpels
Organen zijn van glas
Mijn hersenen kraken
M'n gedachten willen verder
Maar jij houd ze tegen
Met je spiegelreflex
Een rare vorm van seks
Je komt heel dicht bij
Maar nooit in mij
Je zet m'n klok stil
En nu gevangen
Voor altijd 
Ik wordt leger en leger
Bij elke klik van je tele
Je probeert me te stelen
Op celluloid met softbox te strelen
Wie is wie
En wie ben ik
Wat heb ik eraan
Ik ken mezelf
Dat dacht ik tenminste
Misschien niet
Misschien wel
Durf jij wel
Durf jij niet